باز آفرینی نقش مایه های منابر سلجوقی در طراحی و ساخت قندیل چوبی(منبر برزرود و منبر فریزهند)

از جمله منابر موجود در ایران از دوره سلجوقی، منبر فریزهند و منبر برزرود می باشد، که قطعات این منابر از مرغوبترین چوب ها به صورت اتصال فاق و زبانه بدون چسب و میخ ساخته شده است. این منابر دارای نقش مایه های گیاهی و هندسی و کتیبه هایی به خط کوفی تزئینی و نسخ است که اطلاعات ارزشمندی از هنر های چوبی و باورهای مذهبی دوران خود در اختیار می گذارد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی خصوصیات و ارزش های هنری دو منبر فریزهند و برزرود انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی و تحلیلی است که با جمع آوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای و میدانی انجام پذیرفت. برای انجام پژوهش پس از بررسی نقوش به کار رفته در منبر های دوره سلجوقی، به دسته بندی و گونه شناسی و مقایسه نقوش و کتیبه های به کار رفته در این منابر پرداخته شد. نتایج به دست آمده نشان داد در بیشتر تزئینات موفق دوره اسلامی، از جمله نقوش تزئینی منابر فریزهند و برزرود، نکاتی مانند فضای مثبت ومنفی ، قرینه سازی، تناسب و ترکیب و بافت به چشم می خورد که در تزئینات این منابر هم این موارد به نحو مطلوب مشاهده شد. در نتیجه با الهام گرفتن از این نقوش به طراحی و اجرای قندیل برای فضاهای امروزی مساجد اقدام شد.